کشت دوگانه گندم و سويا در جنوب ايالت بوينس آيرس آرژانتين، به علت دوره کوتاه عاري از يخبندان بعد از برداشت گندم و احتمال کمبود آب در دوره کشت سويا، امري پر خطر مي باشد. عملکرد سويا با تاخير در کاشت به سرعت کاهش مي يابد. هدف از اين آزمايش بررسي پتانسيل تسريع برداشت گندم با کاربرد علفکش هاي غير انتخابي قبل از رسيدگي فيزيولوژيکي آن است. دو آزمايش در تانديل در سالهاي ۱۹۹۷ (سال مرطوب) و ۱۹۹۸ (سال خشک) انجام شد. تيمارها شامل کاربرد علفکش (گليفوزيت و پاراکوات) در دو رقم گندم در زمانهاي مختلف قبل از رسيدگي فيزيولوژيکي آنها بود. کاربرد علفکش باعث کاهش بيشتر رطوبت دانه نسبت به شاهد شد. علفکش تماسي (پاراکوات) سرعت خشک شدن بيشتري نسبت به علفکش سيستماتيک (گليفوزيت)، در سالي که کمبود آب داشت، نشان داد. اختلافي بين اثرات علفکشها در بين رقمها ديده نشد.

درسال ۱۹۹۷ با کاربرد علفکش در رطوبت دانه ۴۵% ، کاهش وزن دانه در حدود ۹% بود و برداشت ۷ روز زودتر انجام شد. در همان سال کاربرد علفکش در رطوبت دانه ۴۰% اختلاف معني داري از نظر کاهش وزن دانه نداشت و برداشت ۵ روز زودتر انجام شد. در سال ۱۹۹۸ کاربرد علفکش با رطوبت دانه ۴۰ و ۴۵% رطوبت دانه، کاهش معني داري در وزن دانه نداشت و برداشت را به اندازه ۳ روز جلو انداخت.

با درنظر گرفتن سالها و ارقام مختلف، تسريع در برداشت و کاهش وزن خشک دانه در اثر کاربرد علفکش رابطه بهتري با سرعت پر شدن دانه (r=0.085 و ۰٫۷۶ به ترتيب براي تسريع برداشت و کاهش وزن خشک دانه، بر پايه زمان تقويمي و r=0.085 و ۰٫۷۹ به ترتيب بر پايه زمان دمايي) نسبت به رطوبت دانه در خلال زمان داشت.