به منظور بررسی عکس العمل ژنوتیپهای نخود (Cicer arietiunm L. ) به تنش خشکی در مرحله جوانه زنی و گیاهچه ای ، آزمایش در دو مرحله انجام شد . در مرحله اول اثر تنش خشکی بر مرحله جوانه زنی بررسی شد . در این مرحله تیمارها عبارت بودند از پتانسیل آب در پنج سطح شامل پتانسیل صفر ۴/۰- ، ۸/۰- ، ۲/۱- ، ۶/۱- مگا پاسکال که با استفاده از پلی اتیلن گلایکول ۶۰۰۰ ایجاد شد و ژنوتیپ در چهار سطح شامل MCC75 ، MCC101 ، MCC174 ، MCC276 . در میان پارامترهای اندازه گیری شده ، درصد جوانه زنی ، جذب آب بیومس ، طول ریشه چه ، طول ساقه چه ، وزن تر ریشه چه و ساقه چه ، وزن خشک ریشه چه و ساقه چه در اثر تنش خشکی کاهش یافتند ولی نسبت طول ریشه چه به ساقه چه افزایش یافت .

شدت تنفس بذرها با کاهش پتانسیل آب کاهش یافت . درصد فسفر بافت خشک ریشه چه و ساقه چه کمی افزایش نشان داد ولی درصد پتانسیم بافت خشک ریشه چه و ساقه چه کاهش داشت . درصد سدیم در بافت خشک ریشه چه و ساقه چه و همچنین درصد فسفر و پتاسیم و سدیم بافت خشک لپه معنی دار نشد . در بین سطوح مختلف خشکی پتانسیل آب ۴/۰- بهترین سطح برای ارزیابی پاسخ ژنوتیپ ها به تنش خشکی بود . دربین ژنوتیپ ها نیز MCC75 از لحاظ اغلب پارامترهای اندازه گیری شده نسبت به بقیه ژنو تیپ ها کمتر تحت تأثیر تنش خشکی قرار گرفت .

در مرحله دوم اثر تنش خشکی بر مرحله گیاهچه ای بررسی شد . در این مرحله دو پتانسیل آب ۴/۰- مگاپاسکال به عنوان سطح تنش و پتانسیل آب هوگلند – آرنون به عنوان شاهد به روی ژنوتیپهای ذکر شده اعمال شد . این آزمایش به مدت سه هفته در محیط غذایی هوگلند – آرنون ادامه یافت . در پایان برخی پارامترهای رشد اندازه گیری شد .

بیومس کل ، وزن خشک کل ، طول ریشه ، طول ساقه ، وزن تر ریشه و ساقه ، وزن خشک ریشه و ساقه ، سطح برگ ، تعداد برگ ، تعداد میانگره در همه ژنو تیپها در اثر تنش خشکی کاهش یافت .

نسبت طول ریشه به ساقه در اثر اعمال تنش افزایش یافت . قطر ساقه و تعداد ساقه های فرعی تحت تأثیر خشکی قرار نداشتند .

درصد فسفر و پتاسیم بافت خشک ریشه و ساقه در اثر اعمال تنش کاهش پیدا کرد . عکس العمل ژنوتیپها به تنش خشکی از لحاظ پارامترهای رشد متفاوت بود . به گونه ای ژنوتیپ MCC75 از لحاظ گسترش سیستم ریشه ای و نیز سطح و تعداد برگ و تعداد برگچه نسبت به بقیه ژنوتیپ کمتر تحت تأثیر تنش قرار گرفت .